Geplaatst op 6 oktober 2024
Beschrijving
Bruno Latour gebruikt schijnbaar willekeurige reeksen woorden om zijn filosofie kracht bij te zetten (zie hier). Deze rijen worden snel poëtisch. Dingen die allemaal even echt zijn komen naast elkaar te staan. Praktische dingen zoals de wind die door de struiken blaast, een plastic zakje, piepende autobanden, maar ook het neoliberalisme, het gehele universum of juist een enkel watermolecuul. Dit komt ook terug in de Aleph van Jorge Luis Borges: de hoofdpersoon ziet in de Aleph zonsondergang en zonsopkomst, eindeloze ogen, een spinnenweb in het midden van een pyramide, alle spiegels op aarde, een studeerkamer in Alkmaar, de Aleph zelf, alle mieren van de wereld, en zo nog een hele pagina door. Het alledaagse en het grootste komen naast elkaar te liggen.
De deelnemers van de Soundtrackcity-workshop in de OBA CC Amstel droegen allemaal enkele prachtige woorden aan, die ik samenbracht tot één tekst, een co-gecreëerde Latourlitanie. Hun stemmen vormden de basis tot deze compositie.